Izložba kostima iz TV serije „Nečista krv“

Kako pretočiti opise kadife i svile, najfinijih tkanja, o kojima čitamo u delima Borisava Stankovića, u kostim. Kako melodiju šuštanja šalvara pri pokretima tela nestvarno lepih a nesrećnih žena oslikati kostimom. Kako orijentalnu lepotu otomanske mode na gracioznim telima Vranjanki, iz vremena dve generacije pre nastanka Borinih dela, likovno prepričati.

Kako ekranizovane Borine likove smestiti u sudare njihovih zamišljenih i realnih svetova, njihovih zatamnjenih intimnih prostora i spoljašnjeg sveta koji je u kontrastu sa tradicionalnom odećom i kulturom, u kontrastu sa modom koja je već iz zapadne Evrope prešla i u centar Imperije, ostavivši svoje orijentalne tragove u provinciji Otomanskog carstva koja svoje poglede pruža ka Istanbulu, Prizrenu, Skadru ali i prema Solunu i oslobođenom delu Srbije. Kako ih ukomponovati u svet religijskih, ekonomskih i kulturnih razlika.

Kako izmaštati sliku Vranja iz literature Bore Stankovića i iz scenarija Vojislava Nanovića i oslikati je materijalima današnjeg vremena, u produkcionim okvirima a i učiniti je bliskom vizuelnoj estetici našega doba. Kako ličnu likovnu dimenziju dodati zajedničkoj slici koju oslikavaju svi autori i portretima koje grade glumci. To je bio zadatak kostimografa.

Pred sam početak emitovanja serije „Nečista krv", Radio-televizija Srbije, prezentacijom jednog manjeg dela kostima, daje mogućnost svojoj publici da izmeštene iz scenografije, svetla, režije i glume, pogleda kako su savremenim sredstvima osmišljeni i napravljeni kostimi koje su nosili Borini karakteri: Cona, Tašana, Kata, efendi Mita, hadži Trifun, Vaska, Todora, Sofka...

"Od velikog broja napravljenih kostima, ovim povodom izložen je izbor koji prikazuje jedan deo kostima nekih od glavnih likova u seriji. Oni su slika njihovog i intimnog i javnog života i od svih vizuelnih suprotnosti epohe i Vranja u toj epohi, ilustruju samo kontrast muške i ženske mode bogate trgovačke porodice hadži Trifuna. To je bila moda u kojoj su žene sledile formu, tkanine, vezove i ukrase prema modelu koji je uspostavljen u prizrenskom gradskom kostimu, baziran na orijentalnom uzoru prestonice imperije, utrkujući se da istaknu skupoceniju odeću od svojih sugrađanki turske nacionalnosti.

Elementi su isti, a opet sa prepoznatljivim razlikama u sferi javnog pojavljivanja. To su šalvare, svilene košulje, srebrnom i zlatnom žicom vezeni plišani i brokatni jeleci, mintani, elegantni i dugi pir piri, anterije, pojasevi, pafte, niske dukata, avale kojima su pokrivale lice u susretanju sa Turcima i Turkinjama, marame, tepeluci, papuče...

Žene koje nisu htele da se odreknu tradicije, udajom u bogatim porodicama i dolaskom u Vranje, nisu ni prihvatile šalvare već su nosile duge košulje kao osnovu za ostale elemente što sam i primenila u kostimu Kate, hadži Trifunove žene. Muški kostim je formiran prema modelu oblačenja srpkih vođa i trgovaca u oslobođenom delu Srbije.

Orijentalni prizvuk ovakvom kostimu daje umetnički vez srebrnom i zlatnom žicom na finoj čoji kao i nošenje fesa. Tanzimatskim reformama u Osmanskom carstvu, zabranjeno je nošenje turbana, uveden je fes kao muško oglavlje i mogli su ga nositi i predstavnici drugih konfesija na teritoriji Osmanskog carstva." - istakla je Marina Vukasović Medenica.

Izložbu ćete moći da pogledate u RTS klubu, Hilandarska 2, zgrada Radio Beograda, radnim danima od 11 do 19 časova i subotom od 11 do 15 časova. 

Ovde možete pogledati/preuzeti katalog izložbe.